Ik open mijn mail en vind een e-mail van Hotel Zajec, of ik voorgaande aan het diplomatieke overleg wil inchecken. Ik wordt gevraagd naar mijn taal, favoriete muziek en voorkeur voor een kamernummer.
Stipt op tijd log ik in op de zoom meeting, samen met ongeveer 30 andere spelers. We worden welkom geheten door de conciërge (Tassos Stevens, regisseur) die ons vertelt wat er van ons verwacht wordt in de komende 3 dagen* en het belang van het diplomatieke overleg tussen Rusland en het Verenigd Koninkrijk dat plaats gaat vinden.
Zijn boodschap wordt door een vertaler herhaald in het Russisch. Op dat moment realiseer ik mij dat de helft van het publiek daadwerkelijk Russisch is en we echt gaan onderhandelen. Naast de Zoom meeting is er ook nog een losse website waar je kan navigeren door het hotel, de verschillende zalen in het hotel openen losse video meetings en er is een mysterieuze Diamond Suite die wordt beveiligd door bewakers en een toegangscode. In de Diamond Suite zijn de echte machthebbers aan het overleggen en die mogen niet gestoord worden. Ook is er een optionele WhatsApp groep en een aantal Google Docs documenten om in de gaten te houden wat er gebeurt.
* doen-alsof 3 dagen, in werkelijkheid iets meer dan 2 uur.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik in de eerste 20 minuten behoorlijk de weg kwijt was, meerdere documenten, een Whatsapp groep, een virtueel hotel én een zoom meeting was voor mij teveel om allemaal in de gaten te houden. Achteraf gezien waren de documenten en het virtuele hotel eigenlijk niet nodig geweest (afgezien van de Diamond Suite, daar kom ik later op terug); als alle bronnen meer gestroomlijnd waren geweest had ik mij waarschijnlijk beter kunnen focussen op de Zoom meeting, iets wat een verbeterpunt zou zijn.
Terug naar de Zoom meeting: het publiek wordt ingedeeld in vier groepen, UK North, UK South, Russia North en Russia South. Er wordt ons verteld dat ons een drukke drie dagen staan te wachten en dat we iets met punten moeten verdelen. Allemaal een beetje vaag en het is mij nog steeds niet duidelijk wat er van mij verwacht wordt. Het eerste half uur heb ik mij vooral laten meevoeren en zodoende kwam ik er langzaam achter hoe de voorstelling in elkaar zit.
Alle vier de groepen beginnen met een overleg binnen de groep: iedere groep heeft een aantal arbitraire punten die we moeten verdelen tussen beide partijen en we moeten een strategie verzinnen hoe we deze gaan verdelen. Deze overleg momenten worden geleid door een moderator, in UK Norths geval was dit Rebecca, die alles in goede banen probeert te leiden.
Na ongeveer 10 minuten komen wij, UK North, samen met Russia North. Bij de eerste ronde is het de bedoeling dat Rusland ons een aanbod doet, waar wij weer op reageren (en het accepteren). De South groepen doen op dit moment hetzelfde.
We komen weer samen met alle andere spelers in de Lobby en de eindscores voor die dag worden bekend gemaakt. We worden uitgenodigd om wat te drinken in de bar van het hotel. Wat dit inhoudt is dat je met 3 andere willekeurige spelers in een zoom breakout room wordt geplaatst. De eerste keer dat dit gebeurde kwam ik in een gesprek met drie spelers die allemaal hun microfoon en webcam hadden uitgeschakeld – jammer – maar de tweede keer heb ik een leuk gesprek gehad met iemand uit Wit Rusland en zijn we een strategie gaan bedenken om in de Diamond Room te komen.
We zijn terug in de lobby en de conciërge meld dat het nu nacht is. Iedereen moet zijn webcam uitzetten en een link openen die in de chat is verschenen. Dit voelt vrij abrupt en vereist de nodige suspension-of-disbelief.
Op de webpagina die opent horen we een hoorspel die het vermoeden versterkt dat er dingen gaande zijn die we nog niet begrijpen. Tegelijkertijd zijn deze momenten – alhoewel abrupt – wel een prettig moment om even tot rust te komen na al het overleg dat op de dag zelf plaats vindt.
Spoilers!
De tweede en derde dag van het spel lijken erg op de eerste dag: we verdelen punten en overleggen met de andere delegatie. Ook zijn er twee seminars die worden gegeven, hierbij was het wel een beetje jammer dat dit werd gedaan door acteurs die al een andere rol hadden in het spel en nu een zonnebril, hoed en jas aan hebben. Beide seminars lijken op het eerste gezicht normaal, maar bevatten in gedeelde audiobestanden boodschappen over echte misstanden in de wereld. Dit is dan ook de eerste hint naar de onderliggende boodschap van de voorstelling.
Op dag drie lukt het een aantal spelers eindelijk om de code te kraken van de Diamond Suite. Welke leeg blijkt te zijn. Waar zijn de machthebbers die hier zouden overleggen en wat is hier gaande vraag ik mij hier af… er verschijnt een tekstje in beeld: vertel je de andere dat deze ruimte leeg is of houd je het stil?
In de laatste bijeenkomst in de lobby worden de punten opgeteld – maar al gauw beginnen spelers te praten over de Diamond Suite. Het personeel is geschokt dat wij daar zijn binnengedrongen en leiden het gesprek naar de kern van de voorstelling: wij hebben allemaal de mogelijkheid om voor verandering te zorgen en het is aan ons om de juiste keuzes te maken. In plaats van speculeren wat er in een onbereikbare ruimte wordt besloten door anderen, moeten we zelf handelen.
TL;DR
The Delegation is een interessante voorstelling die met veel vormen experimenteert. Sommige werken écht heel goed: door te wisselen tussen een spel met regels, momenten voor vrije conversatie en het terugtrekken naar je eigen kamer blijft de voorstelling interessant. Het gevaar is wel dat de voorstelling hierdoor te complex wordt, zeker als de uitleg in het begin niet helemaal toereikend is.
De manier waarop onderlinge interactie wordt aangespoord is slim bedacht (in de bar speelt de muziek die je in het begin hebt opgegeven bijvoorbeeld), deze handvatten maken het makkelijker om het ijs te breken: iets dat heel erg lastig blijkt in Zoom voorstellingen.
Ik weet niet precies wat ik moet vinden van de politieke boodschap op het einde. Enerzijds past het perfect in de voorstelling, aan de andere kant voelen de afgelopen twee uur overleggen ineens als ondergeschikt, alsof dat alleen gebruikt werd om dit punt te illustreren.
© 2021 Diede Tap | Privacy en Disclaimer